مکتب نگارگری هرات در زمان زمامداری شاهرخ در هرات پایه‌گذاری شد و در دوره سلطان حسین بایقرا پیشرفت زیادی کرد. اما رشد آن در سال ۱۵۰۷ میلادی با حمله ازبک‌ها متوقف شد. سنت کارگاهی که رهاورد ورود ایلخانان به ایران بود در این دوران نیز تداوم یافت و کارگاه بایسنقر میرزا و سپس کارگاه سلطان حسین بایقرا مرکز فعالیت هنرمندان مکتب هرات گردید. آژند در این کتاب ابتدا با بررسی و ارزیابی مرحلۀ پیشین مکتب هرات در روزگار شاهرخ و بایسنقرمیرزا، خصوصیات خاصی را در نگارگری ایران پیش رو نهاده که می‌توان از آن به عهد رشد مکتب هرات تعبیر کرد و سپس به بررسی مرحلۀ پسین مکتب هرات و درواقع عهد بلوغ یا دورۀ مترقی مکتب هرات پرداخته که مرحلۀ کمال فنون نگارگری هم به شمار می‌آید؛ و در نهایت بخش انتهایی به معرفی و تحلیل آثار دو هنرمند چهره‌مند و برجسته ـــ استاد محمد سیاه‌قلم و استاد کمال‌الدین بهزاد ـــ اختصاص یافته؛ دو هنرمندی که وسعت اطلاعات و توانایی طبع و باریک‌بینی آنها مکتب هرات را استوار و دلاویز کرده و از آنها چهره‌ای اسطوره‌ای می‌سازد.
مشخصات کلی
| شابك | |
|---|---|
| نویسنده | |
| قطع | |
| نوع جلد | |
| تعداد صفحات | |
| وزن | |
| نوبت چاپ | |
| سال چاپ | |
| شمارگان | |
| زبان | |
| ناشر | |
| نوع فایل |
