كتاب حاضر حاصل پژوهشي است در مورد مكتب اصفهان در شهر‌سازي، اصول و قواعد، دستور زبان و واژگان آن. در اين پژوهش براساس منابع و اسناد موجود و مكتوب تاريخي در چهارچوب روش هم‌زماني به‌‌طور علمي به مطالعه اصفهان پرداخته شده است. نگاه زبانشناسانه نگارنده بر مبناي مطالعه كلي آموزه‌هاي مكتب الهي اصفهان به عنوان منشأ شكل‌گيري زبان طراحي شهري مكتب شهر‌سازي اصفهان و روشهاي مطالعه زبان در مغرب زمين استوار است. اين كتاب شامل سه بخش است؛ بخش اول به تحليل شالوده شهر اصفهان در مكتب شهر‌سازي اصفهان اختصاص دارد؛ بخش دوم دربارۀ خصوصيات زبان طراحي شهري در مكتب شهر‌سازي اصفهان است؛ و در بخش سوم دستور زبان طراحي شهري مكتب شهر‌سازي اصفهان بررسي شده است. این کتاب با مشارکت سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و انتشارات فرهنگستان هنر چاپ شده است.
