مکان، زمان و هستی در معماری ژاپنی

معمارى ژاپنى نمونه اى است از توجه به اقليم و در واقع تلفيقى است از سادگى، زيبايى و كاربرد فناورى روز كه در عین حال پيوند خود را با ارزش هاى ديرينه حفظ كرده است، چراکه معماران ژاپنى احترامى ويژه براى نيروهاى طبيعت قائل بوده و هنوز هم بسيارى از جلوه هاى مصنوع اين احترام قلبى در داخل و نيز خارج از ژاپن درس هاى مهمى براى آموختن دارد.کوین نیوت در اين اثر در دو طيف بناهاى قديمى و نيز بناهاى معاصر ژاپن، با هدف برجسته سازى منافع همخوانى معمارانه با اين عوامل براى انسان و همچنين ابزار مؤثر انجام آن در روزگار كنونى، به بررسى همخوانى با اين عوامل پرداخته و معمارى را در چارچوب زمان حال و انطباق با داشته هاى بومى، احترام به محيط زيست، و همزيستى مسالمت جويانه با ديگر ساختمان هاى شهرى بررسى کرده است.این اثر مطالعه اى است در اين باره كه چگونه محيط هاى مصنوع می توانند در شناخت كامل تر سرشت فوق العاده هستى خود ما مؤثر افتند و چنانچه مشهود است می توان بسيارى از راهبردهاى طراحى معمارى همخوان با محيط را كه اين بناها به نمايش گذاشته اند علاوه بر استفاده براى روشن شدن منافع انسان در اين نوع طراحى، در خارج از مرزهاى ژاپن نيز به كار گرفت.