مرقع میرزا غلامرضا اصفهانی

ميرزا غلامرضا اصفهاني‌الاصل خوشنويس كه در سال ۱۲۴۶ ق به دنيا آمد، در فن خط از استادان فاضل و در طريقت از سالكان كامل است. ميرزا به مشق خط در محضر ميرسيدعلي تهراني، پدر ميرحسين خوشنويس‌باشي، مي‌پردازد و در نه سالگي ميان همسالان به حسن خط نامي مي‌شود. وي در روز پنجشنبه چهارم ربيع‌الثاني سنه يكهزار و سيصد و چهار قمري فوت كرد و در باغ ميرزا حسين‌خان سپهسالار در چشمه‌علي شهر ري، مشهور به صفاييه، به خاك سپرده شد. از ميان آثار ميرزا مي‌توان به رسالة تحفة‌الوزرا در سال ۱۲۵۹؛ مناجات‌نامه منظوم منسوب به حضرت علي (ع)؛ ۲۹۸ صفحه بياض كه تنها سند كتبي اشعار ميرزاست؛ رساله‌اي در اصطلاحات صوفيه به قلم دودانگ؛ گلستان سعدي به خط شكسته؛ كتاب شيرازنامه حاج سياح در ۲۱۶ برگ و ناتمام به خط شكسته؛ و كتاب پاتولوژي ترجمه ميرزا علي‌خان رئيس‌الاطبا از نخستين آثار پزشكي غرب بالغ بر ۲۰۰ برگ و به خط شكسته اشاره كرد. علاوه بر اينها بايد كتيبه‌هاي مسجد سپهسالار، كتيبه‌هاي الماسيه، سجع مهر آستان مقدس امام هشتم (ع) و تعداد بسيار زيادي مرقع و قطعه را به شمار آثار ميرزا افزود. آثار ارزشمند ميرزا در داخل و خارج از ايران از ديرباز مايه فخر و مباهات ايرانيان بوده است. كتابخانه و موزة ملي ملك ( وابسته به آستان قدس رضوي ) يكي از مراكز فرهنگي است كه ميان آثار خود، نمونه‌هايي از قطعات ميرزاغلامرضا اصفهاني را نگهداري مي‌كند. در اين مجموعه ده سطر از سرمشق‌هاي آن خوشنويس نامدار از مجموعة مرقع ۶۴۹۴ موزة ملك به وسيلة مؤسسة متن فرهنگستان هنر در اختيار علاقمندان قرار گرفته است.