هنر و زیبایی نزد روزبهان

این کتاب پژوهشی تاریخی نیست. نویسنده سرِ آن ندارد که به تحول معنای زیبایی نزد روزبهان بپردازد. اصلاً چنین نگرشی با سرشت اندیشۀ او سازگاری ندارد. بی گمان، شیوۀ تاریخی به جای خود سودمند است، اما همه جا به کار نمی آید. تاریخی دیدن، همانا جزء به جزء پیش رفتن است. آنچه در این میان قربانی می شود، همان نفس امر یا چیستی شیء است. شیء را نمی توان با ترکیب و کنار هم گذاری اجزا آن تعریف کرد. صورت چیزی بیش از صِرف ترکیب است.زیبایی نیز، از جمله نزد روزبهان، چنین است.