تخیل در عصر سینمای دیجیتال

اگر نگاهی به تاریخ هنر بیندازیم متوجه خواهیم شد «خیال» هیچ‌گاه از هنرمند جدا نبوده است. در هر سوی و هرجای این کره خاکی، هنرمند آن‌گاه به درجه هنرمندی رسیده که توانسته است از این قوه ذوقی، بهره‌ها ببرد. تخیل هنرمند، زمان و مکان را درنوردیده و به هر جا سر کشیده است، از جعبه فانوس خیال و شهر فرنگ گرفته تا سینماتوگراف، و تا سینما که آنجا را خانه و ماؤای دائمی خویش کرده است. بدین‌سان با سینما، از بدو تولدش تا به امروز همراه، همدل و همراز گشته و به نظر می‌رسد نیتش نیز بر دوام چنین بقایی است. از این‌روست که می‌خواهیم وضعیت تخیل که از پایه‌های اصلی هنر سینما محسوب می‌شود را در عصری که سینما به واسطه امکانات دیجیتالی دچار تغییرات شگرف شکلی، ساختاری و حتی مضمونی شده است بررسی کنیم.