اثر جدید استادمحمدجواد جدی و سحر جدی از سوی مؤسسۀ «متن» فرهنگستان هنر منتشر شد.
تعداد قابل توجهی مُهر از دوره پیش از اسلام و نیز دوران اسلامی‌در موزه ملی ایران نگهداری مي‌شود. مُهرها و نگین‌های دوران اسلامی‌ در موزه ملی ایران که در این کتاب معرفی شده‌ ۸۳۸ مُهر و نگین است که در دهه شصت از کتابخانه پهلوی به این موزه منتقل شده‌اند. مُهرهای متعلق به‌دوران اسلامی ‌موجود در موزه ملی ایران از نظر کمی‌ بیشترین تعداد مُهرها را در میان مُهرهای موجود در موزه‌های کشور داراست. اهمیت و اعتبار موزه ملی ایران نیز به‌عنوان یکی از موزه‌های مهم ایران بر احدی پوشیده نیست. این موزه نه تنها بزرگترين موزه باستان شناسي و تاريخ ايران و مادر موزه‌های کشور محسوب مي‌شود، بلکه از نظر حجم، کيفيت و تنوع آثار يکي از موزه‌های بزرگ جهان به شمار می‌آید. اندازه‌های بسیار کوچک مُهرها، متن‌های بسیار متنوع، خطوط و زبان‌های گوناگون، حکاکی معکوس و همچنین جنس‌های متنوع آنها از دشواری‌های کار بر روی مُهرها به‌حساب می‌آیند. از این روی اهمیت کار بر روی مُهرها حتی در قیاس با آثار هنری به یادگار مانده دیگر همچون: کتیبه‌ها و سکه‌ها که عموماً از متنهای تکراری و آسان برخوردارند و مکرراً رویت و معرفی شده‌اند، بر همگان روشن است. تعداد قابل ملاحظه مُهرهای به‌خط کوفی یعنی ۳۴۲ مُهر یا سنجه متعلق به سده‌های ابتدایی اسلامی ‌از ویژه‌گی‌های منحصربه فرد این مجموعه ارزشمند است. در معرفی مُهرهای دوره اسلامی ‌موزه ملی ایران نیز طبق روال تألیفات پیشین، تقدم تاریخیِ وضع و به‌کارگیری خطوط گوناگون رعایت شده‌است. و به‌ترتیب مُهرهای: به‌خط کوفی، ثلث، نسخ، طغرا و سپس نستعلیق آن‌هم با ذکر کد، جنس، شکل، اندازه، وزن، نوع حکاکی، شیوه نوع خط، کیفیت و ارزش هنری، متن و تاریخ (درصورت درج) معرفی شده‌اند.

بی‌شک صفی‌الدین عبدالمؤمن ‌بن یوسف ‌بن فاخر الاموی البغدادی، نقشی مانا و پایدار در تاریخ موسیقی سرزمین‌های دوره اسلامی بالاخص ایران دارد و بی‌مناسبت نخواهد بود که پیداییِ چون اوئی را چونان مؤسس، بنیانگذار و نقطه عطفی بدانیم که به وساطت تألیف دو اثر گرانقدر الادوار فی‌الموسیقی و الرساله الشرفیه فی ‌النسب التألیفه مهر و نشان خود را بر اخلاف خود تا به امروز بر جبین طرب‌دوستان نغمه‌پرداز بر جای گذاشته است. رساله ادوار در نسخه‌های مختلف با نام‌هایی چون «الادوار و ایقاع»، «الادوار فی معرفة النغم و نسبت ابعاد و ادوار ایقاع»، «الادوار فی معرفتة النغم و الاوتار»، «مختصر فی معرفة النغم»، «الادوار فی الموسیقی» نامیده شده است. در اهمیت کتاب ادوار همین بس که بزرگان و دانشوران بعد از او اساس تدریس و شالودۀ تألیفات و تفاسیر خود را بر پایه این کتاب بنا نهاده‌اند. رسالۀ حاضر را مترجم به درخواست شیخ ابواسحاق اینجو از عربی به پارسی برگردانده است.